یک سوال: در اسلام گوهر و حقیقت انسان ، مردانه است یا زنانه؟ به عبارت دیگر اگر مرد باشیم به انسانیت نزدیک تریم یا اگر زن باشیم؟
قصد بیان مباحث نظری و چالش های پیرامون آن را در این رابطه ندارم بلکه به بهانه میلاد حضرت زهراء سلام الله علیها و روز بزرگداشت مقام زن یک نکته را فقط یادآوری میکنم: دینی که یک زن را به عنوان الگویی کامل و متعالی برای پیروانش معرفی می کند و دریای بی کرانه این روح عظیم را در زمین تشنه خلقت می گستراند تا آدمیان از زلال انسانیت ، عظمت و ایمان این بانو کام جانشان را زندگی بخشند ، مکتبی که در آن ، ایمان از کوثر جاری این زن و پدر و شوهر و فرزندانش طراوت و حیات می یابد ؛ آیا ممکن است ارزش زن را ناچیز بشمرد ؟!
اگر حقیقتا با معارف اصیل این دین آشنا باشیم می دانیم که کرامت و بزرگی فقط در سایه پرهیزگاری و ایمان به وجود می آید و این ها همه مربوط به روح الهی انسان است و جنسیت از خصوصیات جسمی اوست ، همان طور که رنگ پوست و قیافه ربطی به شخصیت و منزلت ندارد.
روز تولد مادر پاکی ها ، روز انسانیت است چنانکه روز تولد پیامبر رحمت صلوات الله علیه و امیرالمومنین علیه السلام چنین است. مادری که شکوه عظمت آفرینش را نمایاند.
خوشا به حال همه آنان که حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها الگوی آنهاست.
و چه ظلم بزرگی به مردان می شود اگر بانوی عظمت تنها الگوی زنان باشد.
این فرخنده عید بر همه آزادگان ، به خصوص بر بانوان و مادران این جامعه که شاگردان ردیف نخست کلاس اویند تهنیت باد.
